Нядаўна я атрымала шыкоўны падарунак. Але пра гэта крыху пазней, спачатку слова за слова – слова пра слова. Паслухайце, калі

Даволі распаўсюджаная карціна: чалавек выгульвае свайго чатырохногага члена сям’і, а той бяжыць па прывычным маршруце, з прывычнымі прыпынкамі ля слупа,

Без апломба. Без клічнікаў і ахаў. Па-мужчынску лаканічна і пераканаўча прагучала:– Сыплецца зерне ў бункер, такое яно ўрадзіла сёлета, што

…18 снежня 2014-га вярнуўся дадому з Вялікай Айчыннай вайны франтавік Міхаіл Жытко дваццаці двух гадоў ад роду. Ён больш за

Рэклама – рухавік прагрэсу. Гэты слоган даўно і трывала ўвайшоў у нашу свядомасць. Аспрэчваць яго не варта: добрая, этычная, ненавязлівая

У маі хочацца больш, чым калі-небудзь, чытаць вершы. Ну вельмі спалучаецца апафеоз вясны, перадлецце з лірыкай. Першая ўспышка бэзу –

Закончылася шэрасць міжсезоння. Пакрысе і нават не пакрысе цяплее-святлее-зелянее. У кругазвароце пор года адбываецца ўсеагульная расквечанасць. Усё больш упэўненымі становяцца

Падумала, міраж ці горш таго – «дах паехаў»… Заплюшчыла вочы, зноў паглядзела, але гнілаяблычны пейзаж на з’ездзе паблізу вуліцы Працоўнай

Ёсць людзі, якім верыш-давяраеш, таму што ад іх надзейнасць выпраменьваецца. З імі не абавязкова з’есці пуд солі. І ім не

Удакладню пра каго размова. Не пра армейскі ранжыр – пра грамадзянскі, дакладней, пра асобу ў гісторыі.  Яшчэ больш дакладна, пра

Не пра лясны экзот размова. Не пра навамодныя селекцыйныя выкрунтасы. І нават не пра ёлку навагоднюю. Хаця па сэнсе, па

Нядзеля. Снежань. Не мароз і не завеі. Тэрмометр паказвае плюс тры, дагэтуль таксама плюсавала. Мост праз раку, як «дзяржаўная мяжа»

Ранкам выходзіла на работу і аж страпянулася: аконнае шкло на летняй верандзе ў такіх шыкоўных вензелях! А гэта значыць, што

Пра тое, што цемната – сябар моладзі, жартуюць даўно. Ну і няхай сабе жартуюць. Дасціпнічаць можна колькі заўгодна, толькі я

Не дае мне спакою гэты адрас: Нясвіжскі раён аграгарадок Сноў. На ўласныя вочы пераканалася, што на слыху ён невыпадкова і

На старэнькім томе «Маладой гвардыі» мамінай рукой выведзена: «Олі для пераймання», а на «Як гартавалася сталь»: «Дзеці, каб не было

Праўда, у любімым многімі пакаленнямі тэлегледачоў фільме пра мушкецёраў каралева Ганна Аўстрыйская герцагу Бэкінгему спявала крышачку інакш: «Я не сказала

Асцярожна, дзверы зачыняюцца. Наступны прыпынак «Грушаўка», – папярэджвае пасажыраў голас машыніста. Пра гэту станцыю сталічнага метро, якая ад роду мае

Каб любіць – трэба ведаць, каб ведаць – трэба вывучаць, каб вывучаць – трэба зацікавіцца. Гэта як мінімум. Наш гарадок

Дзяўчынкі гуляюць у лялькі, хлопчыкі – у вайнушку. Дзяўчынкі люляюць сваіх міргаючых неверагоднымі павейкамі дачушак, хлопчыкі перамагаюць ворагаў – Змея Гарыныча,

Не толькі і не столькі гастранамічныя прыхільнасці ўвасоблены ў загалоўку, колькі жаданне засяродзіць увагу на звыклай, але тым не менш