Дарагія мае пажылыя
Бабуліны рукі… Старэнькія, маршчыністыя, але такія ласкавыя, добрыя і працавітыя. Гэтыя рукі пяшчотна абдымалі нашых бацькоў, калі яны былі маленькімі, потым яшчэ больш лашчылі нас, унукаў. І пры гэтым паспявалі працаваць, упраўляцца па дому і гаспадарцы. А якія смачнасці яны гатавалі!
Пакаленне нашых дзядоў і прадзедаў шмат праз што прайшло ў сваім нялёгкім жыцці: на іх лёс выпалі вайна, голад і ліхалецце, але яны знайшлі ў сабе сілы, аднавілі разбураную краіну і, не шкадуючы ўласнага здароўя, працавалі для шчаслівай будучыні нашчадкаў.
Нягледзячы на цяжкасці і нязручнасці, яны былі рамантыкамі і ўмелі адпачываць, пасля цяжкага працоўнага тыдня ішлі танцаваць ці спяваць пад гармонік. Іх жыццё было не падобна на сучаснае — без мабільных тэлефонаў і камп’ютараў, дыскатэк і бараў, але такое цікавае, незабыўнае і захапляючае. Самае галоўнае, яны ўмелі сябраваць, для іх важнымі былі ўзаемападтрымка і ўзаемадапамога, пачуццё годнасці і жаданне самаўдасканалення. Стараліся, каб не было сорамна за ўчынкі ні перад іншымі, ні перад сабой. А цяпер яны турбуюцца пра нас і вучаць сваіх дзяцей-унукаў быць добразычлівымі, шчырымі і чалавечнымі. Па-свойму спрабуюць перадаць веды, дапамагаюць справіцца з праблемамі і эмоцыямі, знайсці раўнавагу ў жыцці. І раяць, раяць, раяць. Што ўтойваць, здараецца, што маладым гэта не заўсёды падабаецца. Мы часам злуёмся на пажылых людзей, нават не разумеючы, што яны імкнуцца засцерагчы нас ад непатрэбных учынкаў і роспачы. Толькі потым, праз гады, прыйдзе ўсведамленне таго, што дарма не прыслухаліся да парад блізкіх і вопытных па жыцці людзей.
Мы, маладыя, павінны паважаць, любіць і берагчы бабуль і дзядуль, давяраць ім і прыслухоўвацца да іх меркаванняў, не саромецца зноў і зноў паўтараць словы прызнання і пашаны. Згадзіцеся, гэта не цяжка — хаця б раз у дзень патэлефанаваць роднаму пажылому чалавеку і пачуць у адказ такі блізкі і пяшчотны голас. Гэта патрэбна ім, але яшчэ больш патрэбна нам, бо яны — наша сумленне і годнасць. Старасць — гэта восень жыцця чалавека, і так хочацца, каб у кожнага яна была ў вясёлкавых фарбах.
Іна КУЧЭЙКА,
11-класніца СШ № 2
