Ніколі не рана. 31 мая адзначаўся Сусветны дзень без тытуню

Ядавітыя рэчывы тытунёвага дыму трапляюць у кроў і ўздзейнічаюць на нервовыя канчаткі, размешчаныя ў сценках страўніка і кішэчніка, нібы блакіруюць перадачу   нервовых імпульсаў, якія сігналізуюць пра голад. Шкода арганізму ад такой “дыеты” відавочная. А зняць стрэс нікацін не можа таму, што яго ўздзеянне і ёсць стрэс для арганізма.

Акрамя гэтага, адным нікацінам небяспека тытунёвага дыму не абмяжоўваецца. У ім утрымліваюцца чадны газ, сінільная кіслата, серавадарод, аміяк, тытунёвы дзёгаць… Увесь гэты “букет” ядаў паглынаецца чалавекам і прыводзіць з цягам часу не толькі да зніжэння працаздольнасці, фізіч-най вынослівасці, пагаршэння памяці, увагі, слыху, хуткай стамляльнасці, але і да сур’ёзных  захвор-ванняў.

Тытунёвы дым шкодны і для тых, хто знаходзіцца побач. Для людзей, якія працуюць у моцна накураным памяшканні, ступень пасіўнага курэння дасягае эквівалента  14 цыгарэт у дзень, што набліжае іх да звычайнага курыльшчыка. Асабліва небяспечна гэта для дзяцей. Расстройства сну, раздражняльнасць, адставанне ў фізічным і псіхічным развіцці – далёка не поўны пералік  наступстваў акурвання бацькамі сваіх дзяцей.

На жаль, курэнне ўсё больш  распаўсюджваецца ў падлеткавым асярод-дзі. Сярод сацыяльных фактараў, якія садзейнічаюць гэтаму, – цікаўнасць, жаданне адчуць вострыя пачуцці, азартнасць.  А яшчэ – адсутнасць інтарэсу да вучобы, заняткаў спортам, перайманне прывычак і спадчыннасці  бацькоў, якія кураць. Звычайна гэта робіцца ўпотай, таропка, моцнымі зацяжкамі цыгарэтай (з-за чаго ўжываюць тытуню ўдвая больш, чым пры няспешным курэнні).

Курэнне ў раннім узросце можа прывесці да залежнасці ад алкаголю і наркатычных рэчываў. Такіх выпадкаў, каб падлетак “не піў, не курыў” і адразу пачаў ужываць псіхатропныя рэчывы, практычна няма.

Гэта шкодная звычка негатыўна адбіваецца на жаночым арганізме. У дзяўчат-падлеткаў доўга не праходзіць вугравы сып, жаўцеюць зубы, непрыемна пахне з роту. Для цяжарнай жанчыны і будучага немаўляці курэнне можа мець катастрафічныя наступствы.

Тым, хто самастойна не ў стане кінуць гэту шкодную звычку,  дапаможа нефармакалагічнае і фармакалагічнае лячэнне. Праграмы заснаваны на тэрапіі паводзін. Урач заўсёды дапаможа аблегчыць адмову ад курэння. І яшчэ адна парада для тых, хто пачаў курыць: кінуць ніколі не рана. Зрабі свой выбар!