Мода на лён. ААТ «Ляхавіцкі льнозавод»

Здымшчыцы доўгага валакна Лідзія Капко і Людміла Станіславовіч.

Якія б тканіны новага пакалення ні ствараліся, ільняныя  папулярнасці не страчваюць. Асабліва прыемна, што шлях таго ж вышыванага  ручніка ці абруса пачынаецца на  мясцовым  ільнозаводзе.

Каб расліна стала якасным валакном, пра яе  клапоцяцца з вясны да восені. Увесь тэхналагічны працэс  трансфармацыі трасты ў ільновалакно ў новым цэху выконваюць 8 чалавек. Паўночны шоўк на лініі  труць і трэплюць.  За суткі выпускаюць  да 10 тон ільновалакна, у тым ліку   2,5-3 тоны – доўгага, астатняе –  кароткае. Затым сартаванне  па нумарах і адпраўка спажыўцам. Асноўныя – Аршанскі льнокамбінат і  «Гранітэкс». Прадукцыя  нашага завода запатрабавана ў Кітаі, Прыбалтыцы. Цеплавыя ўласцівасці кастрабрыкетаў штогод па вартасці ацэньвае ўсё больш прыхільнікаў.

Пра лён ад «а» да «я» ведае механізатар Уладзімір Маслоўскі, які штогод пачынае сельскагаспадарчы сезон, а потым на даўгунцовых  палетках шчыруе  на льноўборачным камбайне. Не займаць вопыту і прафесіяналізму Ірыне Цэменя, Таццяне Сокал, Лідзіі Капко, Сяргею Свірыдзенку і іншым. Працуюць тут  нават сем’ямі. Сёлета, напрыклад, калектыў папоўніўся маладымі спецыялістамі Антонам і Марынай Маслоўскімі. У Антона на заводзе працуе і бацька.

Лён – усяму душа, сцвярджае народная мудрасць, а льнозавадчане дадаюць: і стратэгічная перспектыўная культура.