Праца ў ляхавіцкай раёнцы – мая, здавалася б, недасягальная, але ўсё ж мара, якая спраўдзілася. Яшчэ ў дзяцінстве раніцай прачыналася

Змяніць 11 гадоў назад школу на газету было цяжка, але цікава. І не скажу, што не сумавала па школе, але

24 кастрычніка 1943 года. Гэта дата асаблівая і значная для кожнага «веснікаўца». Менавіта гэты дзень стаў пачаткам вялікай гісторыі ляхавіцкага

«Ляхавіцкі веснік» – частка майго жыцця, якое сёння і не ўяўляю без роднай рэдакцыі і газеты. Дакладна помню першы дзень

За 80 гадоў існавання раёнка непазнавальна змянілася. Баявы лісток фармату А4 па-ранейшаму баявы, але пра лісток размова даўно не ідзе.

Віншую цябе, родны, любімы, паважаны і ўсе словы з прыстаўкай самы- самы… «Ляхавіцкі веснік»! Чаму калонка рэдактара тут? Усё проста.

Сёлета не толькі юбілей у нашай раёнкі, але і мой асабісты – прафесійны. Паўстагоддзя назад я прыйшла на практыку лінатыпісткай

Раёнка: ёсць што ўспомніць 80 гадоў «Савецкі патрыёт», «Будаўнік камунізму», «Ляхавіцкі веснік» разам з землякамі стварае гісторыю. І ў свой

Ёсць сустрэчы, што бязмерна радуюць, натхняюць, настройваюць на пазітыў і дораць цудоўныя эмоцыі. На мінулым тыдні «веснікаўцы» адправіліся ў госці

80 гадоў «Савецкі патрыёт», «Будаўнік камунізму», «Ляхавіцкі веснік» разам з землякамі стварае гісторыю. І ў свой юбілейны год раёнка ўспамінае,

Творчая сустрэча днямі адбылася ў рэдакцыі «Ляхавіцкага весніка». У госці да калег завіталі ветэраны журналістыкі Іосіф Карпыза і Аліна Лапіч.

Сёлета ў кастрычніку «Ляхавіцкі веснік» адзначыць 80-годдзе. А да нашай юбілейнай даты прапануем землякам успомніць, пра што пісала раёнка дзесяцігоддзі